8 maja mija 40 lat od oficjalnego ogłoszenia eradykacji ospy prawdziwej. Chorobę udało się wyeliminować dzięki prowadzonym na masową skalę szczepieniom. To jeden z największych sukcesów ludzkości w historii!
Ospa prawdziwa – Variola vera, choroba zakaźna wywoływana przez Orthopoxvirus należący do grupy herpesvirusów przez tysiące lat była przyczyną setek milionów zgonów. Od 1798 roku przeciwko tej chorobie stosowano skuteczną szczepionkę.
W Polsce ostatni przypadek rodzimej ospy prawdziwej miał miejsce w 1937 roku, natomiast ogniska po zawleczeniu tej choroby notowano w latach 1953, 1962 i 1963.
Przeniesienie choroby następuje najczęściej drogą kropelkową w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorym człowiekiem lub pośrednio – przez kontakt ze skażonymi przedmiotami (np. koce, ubrania). Chory jest zakaźny od momentu pojawienia się pierwszych zmian na skórze i błonach śluzowych, aż do momentu całkowitego odpadnięcia strupów (strupy zawierające wirusa są także zakaźne). Okres ten wynosi z reguły około 3 tygodni. Powszechna jest wrażliwość ludzi niezaszczepionych. Odporność poszczepienna utrzymuje się przez kilka lat, po upływie których potrzebne jest wykonanie ponownego szczepienia. W związku jednak z likwidacją choroby, w 1980 roku, zgodnie z zaleceniami WHO szczepienia przeciwko tej chorobie zostały całkowicie wycofane z kalendarza szczepień ochronnych.
Wszelkie działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej mają charakter prewencyjny, aby w razie pojawienia się tej choroby zminimalizować niebezpieczeństwo epidemiologiczne.
Źródło: www.gis.gov.pl